Op 9 september 2017 organiseerde Francis Frionnet Portraits een ‘Woman Only’-event. Naar aanleiding hiervan heb ik een fotoshoot geboekt. In december had ik een intakegesprek met Francis. Op de weinige foto’s die van me gemaakt zijn, lach ik. Nu wilde ik weleens wat anders. Julia Roberts, Audrey Hepburn, Jennifer Lopez, Michelle Pfeiffer… allemaal vrouwen die zonder een enorme lach op hun gezicht heel veel kracht uitstralen. Ik had wat foto’s van hen meegenomen om te laten zien wat ik bedoelde. We spraken hierover en Francis gaf tips hoe ik bij deze krachtige foto’s de juiste kleding kon kiezen.
Op 12 januari 2018 was het zover. In de haast vergat ik mijn kleding mee te nemen, maar gelukkig kwam ik toch op tijd bij de studio. Hier werd ik allerhartelijkst ontvangen door Monique. Ik voelde me een soort stuiterballetje, want ik vond het toch wel heel spannend, zo buiten mijn comfortzone en vol in de schijnwerpers. Maar ik wilde mezelf graag laten zien, ook al is mijn tweede natuur ‘onzichtbaar zijn’.
Francis maakte bij binnenkomst meteen een foto. Oeps daar had ik even niet op gerekend. Monique was direct enthousiast over de kleding die ik had meegenomen. Fijn om te zien dat ik een goede keuze had gemaakt. In de kleedkamer hing ook een prachtige galajurk, die hadden Francis en Monique aangeschaft voor toekomstige fotoshoots en ik mocht hem als eerste aan… wow!
Na een kopje koffie besprak visagiste Fabienne wat haar ideeën waren over de make-up voor vandaag. Ik hou van een natuurlijke look en dus ging zij daarmee aan de slag; het resultaat was verbluffend mooi. Hairstylist Miranda zorgde voor een prachtige coupe. Ik voelde me direct al mooi. En toen was het tijd voor de fotoshoot. Francis legde me uit wat de bedoeling was van de eerste sessie. Het leek me best lastig, maar ik volgde precies op wat hij zei en liet het los om erover na te denken; dat zou me alleen maar onzeker zou maken.
Francis maakte heel veel foto’s van mij en was superenthousiast, dat hielp enorm. Na de eerste sessie kleedde ik me om. We maakten we enkele foto’s aan tafel. Ik pakte het schaaltje aardbeien erbij en dacht aan een heerlijke zondagochtend. De beelden werden een beetje dromerig en we hadden heel veel lol. Vervolgens kleedde ik mij om voor een meer zakelijke sessie. Het poseren ging me steeds makkelijker af en ik voelde me best stoer. Natuurlijk werd ik steeds nieuwsgieriger naar de resultaten, maar wat Francis tussendoor toonde was super mooi. Na wat Audrey Hepburn-achtige foto’s bij de Luxaflex was het tijd voor… de galajurk! Ik voelde me ineens een echte prinses. Toevallig had ik sieraden bij me die er precies bij pasten. Ik deed mijn ‘koosnaam’ eer aan: Lady Di! De ochtend was omgevlogen. Nooit gedacht dat ik dit zo leuk zou vinden. Ik heb echt enorm genoten. Tot slot gingen we met z’n drietjes lunchen. Dat was heerlijk en heel ontspannen na alle inspanning.
Na een week wachten (gelukkig had ik het druk, waardoor de dagen voorbij vlogen) kwam ik terug in de studio. Daar hing een heel grote foto van mij aan de muur. Nou, dan voel je je echt wel iemand hoor! En wat was de foto mooi! Ik zag mijn vader in het beeld; wat voelde ik me trots. Ik voelde me meer dan ooit een kind van mijn vader. We dronken eerst koffie en toen mocht ik zelf mijn foliobox onthullen. Zo veel verschillende ‘ikjes’. Ik was best overdonderd door het resultaat! Het lukte me om een keuze te maken uit de foto’s. Het was geweldig om de foto’s en de foliobox gelijk mee te kunnen nemen. Inmiddels heb ik ze al verschillende keren zelf en met anderen bekeken. Ik zie echt mezelf en daar ik heel erg trots op!